De eerste die na de positieve test wisten dat wij zwanger waren was denk ik toch wel moeders voor moeders. Ik weet dat je op tijd mee kunt doen dus wachtte net als bij Kayleigh niet lang tot ik mij aanmeldde. Kleine moeite groot verschil! En ja ik wist dit keer wat mij te wachten stond qua fijne geurtjes uit die blauwe flessen
maar dit is niks vergeleken bij mensen die keer op keer hun wens niet in vervulling zien gaan en waarvoor kinderen misschien voor altijd een droom zullen blijven. Al snel bracht zij een bezoekje, toch altijd weer even spannend als de test word gedaan! Maar ook hier een mooie streep zichtbaar. Het inzamelen kon beginnen ondanks dat ik nog geen 6 weken zwanger was.
Vanwege onze vakantie deed ik dit keer net iets korter mee dan de 16 weken die maximaal kunnen.
In de ochtend had ik vanaf week 6 last van kokhalzen en de fijne geurtjes uit de fles maakte het natuurlijk niet beter. Mijn dochtertje raakte ook helemaal gewend aan het plassen in de kan en er was ook echt geen kans om dit te vergeten. Als ik in de ochtend riep: Mama komt eraan, nog even plassen dan hoorde ik vanuit haar kamertje: In de beker! En ook als ze weer eens de badkamer binnen wandelde hielp ze mij altijd herinneren. Wat een super hulp! Heel wat kannen zijn er ingezameld en ik ben blij dat ik mijn steentje weer bij heb kunnen dragen. Want probeer je eens in te denken dat je niet zwanger kunt worden. Ik vond het zoals je in mijn vorige blog kon lezen al lang duren bij de tweede waarvan ik weet dat dat verwend klinkt. Maar wat nou als het nooit lukt? Als ik bedenk hoe heerlijk ik het vind om mama te kunnen zijn en een mini me rond te hebben lopen moet het verschrikkelijk zijn als dit je wens is maar dit keer op keer uit blijft. Probeer het verschil te maken voor deze mensen en ga desnoods die paar weken met je neus dicht op de wc zitten, ze zullen je eeuwig dankbaar zijn! En ja ik geef toe dat ik de laatste flessen heb uitgezwaaid maar ik heb het met liefde gedaan.
Jij kunt het verschil maken!