Wat een heerlijke week! Wij hadden een andere hulp dan tijdens de bevalling, dit vanwege de drukte tijdens de vakantieperiode maar wat waren wij blij met haar. Zij heeft onze week er een gemaakt om nooit te vergeten.

Daar lig je dan de vrijdagochtend na de bevalling. Zij kwam en alles liep meteen op rolletjes. Want ja hoe alles precies moet weet je echt niet bij de eerste. Vragen zijn er soms in overvloed en wat heerlijk als zij dan binnen komt wandelen en je alles op haar af kunt vuren. De eerste nacht legde ik haar bij ieder geluidje aan want misschien had ze wel honger, dus ik was behoorlijk druk geweest. Samen bespraken we de nacht. Daarna controle van mij, temperatuur en hechtingen en controle van de baby. Mijn lieve partner had drie weekjes vrij genomen dus hem maakte ze eerst wegwijs met de kleine zodat ik nog kalm aan kon doen. Elke ochtend een ontbijtje op bed en ja zelfs voor mijn partner. Kom je onder de douche vandaan kun je zo weer een schoon bed in en over het huishouden hoefde ik mij ook geen zorgen te maken. Voor ik het wist draaide de wasmachine al met de was van de bevalling en de dagen daarna bleef hij draaien op volle toeren! Ja, deze tante wist van aanpakken en wat was het een schat! Als we zeiden dat ze niet hoefde te koken of het eten voor te bereiden vroeg ze wat we wilde gaan eten en zei ze: Ik zal het voor jullie klaar zetten! Ook vroeg ze regelmatig of ik wat wilde drinken of eten. Ook al zei ik dat ik voorzien was, kwam ze bijvoorbeeld met een bakje mango, mijn favoriete fruit naar boven. Je moet goed eten meid vanwege de borstvoeding! Ze maakte heerlijke carpaccio voor mij en de filet american was ook niet aan te slepen haha. Het mag weer!

Ik durfde de dag na de bevalling bijna niet te vragen of ik misschien gewoon beneden kon eten. Had van vriendinnen wel eens gehoord dat ze drie dagen verplicht op bed moesten blijven. Nou, dat is niet echt wat voor mij hoor. Ze zei: geen probleem, leg de kleine maar in de box met een dekentje maar denk wel goed aan jezelf en luister naar je lijf. De dagen die volgde ging ik steeds iets vaker naar beneden. De hond moest natuurlijk ook even wennen aan de situatie en vond het volgens mij maar vreemd dat ik ineens half boven woonde. Een poepluier van de baby laten ruiken op aanraden van de kraamhulp en ik kan niet anders zeggen dan dat ze de situatie meteen accepteerde.

Ze maakte mij wegwijs met de kleine badderen en liet wat babymassage zien en ondersteunde mij met de borstvoeding. Ook adviseerde ze mij bij het aanschaffen van een kolf. De borstvoeding kwam goed op gang en via mijn verzekering kreeg ik een leuk bedrag terug waardoor huren niet nodig was. Het is dus goed om te kijken hoe dit bij jouw verzekering zit! Daarnaast zorgde ze ook nog goed voor onze kraamvisite waardoor wij optimaal konden genieten.

In deze week maakte we ook kennis met de spuitluiers. De ene lekkage na de andere en bij het temperaturen spoot het eruit. Één keer zelfs zo erg dat het badje wat achter de commode stond zelfs sporen bevatte en het behang bleef ook niet gespaard. Verder details zal ik jullie besparen! Gelukkig hebben we een behang met printje haha.

Dan krijg je ook nog te maken met stuwing. Ook niet bepaald een pretje maar opzich wel te doen. Vriendlief helemaal blij met die enorme tieten, maar aanraken is geen optie. Hard en pijnlijk, dus alleen leuk voor het oog. Tsja de mannen mogen ook wel een beetje lijden.

Hoe verder de week vorderde hoe meer ik zelf ging doen. Soms kwam ze en was ik al onder de douche vandaan en had ik de kleertjes voor kayleigh al klaar liggen. De controles terwijl je net wakker bent vond ik maar niks. Wederom: Het zal je beroep maar wezen!

Ik had nog wat dingen nodig uit de stad en zij stelde voor om even lekker samen met mijn vriend eruit te gaan, zij zou wel oppassen. Jeetje wat fijn, ik had niet gedacht dat dat een optie was! Woensdag maakte wij daar dan ook even gebruik van en ging ik voor het eerst na de bevallig echt de deur uit. Omdat we zo onwijs blij waren met de fijne hulp van haar kochten we ook nog een bedankje voor haar. Ik kon wel merken dat ik zeker nog niet hersteld was. Daar beneden voelde alles zoals ik zelf zei: Echt even niet van mij! En met het wandelen in de stad merkte ik dat ik nog niet zo hard kon en het echt een onderneming was. Het voelde net alsof ik een grote wond in mijn buik had.  Donderdag gingen we voor het eerst met het hele gezin naar buiten en genoten we tijdens een wandelingetje van het zonnetje.

De week vloog voorbij! De kraamtranen bleven lang uit, op een enkel moment na. Toen kayleigh voor het eerst echt huilde en ik niet wist waarom en niks goed was (Achteraf krampjes) zaten we samen te janken op bed. Radeloos was ik! Ja, die kraamtranen komen maar wanneer ze zin hebben! Toen de kraamhulp wegging had ik het er erg moeilijk mee en kon ik de tranen nog net tegen houden. We grapte nog dat we er echt nog niet klaar voor waren en dat er maar verlenging aangevraagd moest worden. Zij heeft de kraamweek er echt één gemaakt om nooit te vergeten, heerlijk op de roze wolk. Nee de kraamhulp mag absoluut niet verdwijnen!! Diegene die dat bedacht heeft, heeft vast geen kinderen of is een man!

En wat hebben we haar vooral de eerste dagen daarna gemist. Je staat er ineens alleen voor en moet echt even een ritme zien te vinden met je gezinnetje. Gelukkig was vriendlief daar om mij te helpen en hij zette de ontbijtjes op bed nog even voort.