Ik kon wel blijven uitstellen maar het werd tijd om weer eens wat regelmaat te vinden met hardlopen. Vanaf na de kerstvakantie loop ik wel weer op de vrijdagavond op de atletiekbaan vlakbij mijn huis maar bij die 1x in de week lopen bleef het maar. Niet erg handig want dan kom je niet meer terug in een ritme en begin je telkens weer opnieuw. Maar ja, nu met een kleine kun je niet ff de deur uitlopen en als vriendlief thuis kwam was het al donker en het weer werkte ook niet echt mee. En tsja, ben eigenlijk wel een beetje een mooi weer loper. Naar mijn clubje ga ik door weer en wind maar in mijn uppie een rondje door de regen pas ik toch voor ook al weet ik dat het gevoel daarna zo heerlijk is. Het werd dus tijd om een wedstrijdje in het vooruitzicht te hebben want dan moet je toch wel aan de slag. Bij onze club zou een 5×5 estafette loop gehouden worden en we besloten met wat dames van de vrijdagavond een team te voren. Wel zeker twee weken van tevoren bedacht ik dat het tijd werd om thuis ook maar weer eens 1x in de week te gaan lopen, veel tijd was er immers niet meer. Op de baan lopen we ook veel intervaltraining maar 5 kilometer aan één stuk door had ik na mijn bevalling niet meer gelopen.

Dus ik vertrok hardlopend van huis en besloot dat onderweg wandelen geen optie was. Stukje door het bos zodat ik zowel verhard als onverhard liep, lekker muziekje op en lopen maar. Thuis nog even buikspieren trainen zodat we deze zomer weer in shape zijn alsof er niks gebeurd is ;-)

9 mei was het dan zover, toch wel spannend! Een super winderige dag maar gelukkig wel droog. Ik weet dat ik met wind en regen een stuk minder comfortabel loop maar ik had mij voorgenomen dat ik het graag in een halfuurtje wilde lopen. We moesten elkaar aflossen en ik was pas als vierde aan de beurt. De eerste van ons groepje kwam na iets meer dan 32 minuten terug en overal om mij heen hoorde ik geklaag over de wind. Een heel stuk wind tegen en het scheen niet mee te vallen. Het was van de meeste gezichten ook wel af te lezen maar er waren natuurlijk uitzonderingen.  Daar ging mijn voornemen van een halfuurtje. Toen ik aan de beurt was kreeg ik al vrij snel steken onder mijn rib..Zou ik dan toch teveel buikspieren hebben gedaan twee dagen daarvoor of te intensief hebben gelopen? Ik had niks meer gegeten vlak voor die tijd dus daar kan het niet aan hebben gelegen. Maar goed met een muziekje in mijn oren bikkelde ik door.

Ingehaald door de ene na de andere man en op een gegeven moment zelfs twee vrouwen had ik helemaal het gevoel dat ik stil stond en toen kwam ook nog het gevreesde stuk wind tegen tussen de weilanden. Ik heb meerdere keren gedacht dat ik ging wandelen maar ik gaf niet op. Erg fijn waren de bordjes onderweg die mij lieten weten hoeveel kilometer ik al had afgelegd en mijn speciaal samengestelde map met hardloop muziekjes.

De baan was al weer in zicht en daar waren mijn twee fans die mij nog het laatste stukje power gaven om over de finish te komen met een korte eindsprint.

Mijn fans rechts onderin

Het leek alsof ik een eeuwigheid onderweg was maar mijn tijd kon niet mooier…… Precies 30 minuten rond! Trots op mijn prestatie, het begin is er weer!

Ons groepje eindigde als laatste maar stuk voor stuk waren we allemaal trots op onze eigen tijd en elkaars prestaties dus dat mocht de pret niet drukken. Ik ontving van mijn fans nog een roosje omdat ook zij trots waren, hoe lief is dat?!