Zwanger worden van Kayleigh was zo gepiept en niet eens heel erg besproken ofzo maar een lucky shot en zeer gewenst want we wilden wel een kindje. Nu we besloten dat een broertje of zusje voor Kayleigh wel erg leuk zou zijn dachten we dat dat ook wel even zo gepiept zou zijn. Ik was aan het werk en kreeg last van een enorme rugpijn waar ik mij geen raad mee wist. Het was niet te houden maar ik durfde niks te nemen want misschien was ik wel zwanger (toen nog niet getest). Ik kon de geur van de broodjes geitenkaas die ik moest serveren niet uitstaan en nee normaal vind ik dit ook niet lekker ruiken maar werd ik er niet misselijk van. Eten had ik of geen trek in of ik vrat een flink bord vol weg alsof het niks was. Het was meteen raak, ik voelde het en de test liet het later weten met een licht streepje. Het streepje bij Kayleigh was toen ook erg licht en er gingen nog heel wat testen doorheen toen we toentertijd overtuigd waren. Nu dacht ik vooral: als ik nu alle zwangerschapsklachten al heb dan kan het nog een leuke 9 maanden worden en dan is inderdaad elke zwangerschap anders. Maar de volgende test een dag of twee later gaf niks meer aan. Toch twijfel je dan aan de test die je dan hebt gedaan. De rugpijn zou wel bij de innesteling horen dacht ik later, maar na een paar dagen werd ik dan toch ‘ongesteld’. Tuurlijk baal je dan dat het mis gaat maar ik was pas iets meer dan 4 weken…dan is het vast volgende maand wel raak! En zo ging er een tijdje voorbij. Ik weet dat het verwend klinkt maar ik vond het behoorlijk lang duren en begon zelfs te twijfelen of ik nog wel zwanger kon worden! Mijn lijf leek compleet van slag en in de ban van hormonen. Ineens uitslag op borst en rug, ongesteld zijn was ineens een hel gepaard met buik en rugpijn en chagrijnig zijn terwijl ik er normaal nooooooiiiit echt last van had! Nu was ik 3 dagen voor die tijd al niet te genieten! Arme boyfriend! En buiten dat om was elke ongesteldheid natuurlijk ook weer een teleurstelling omdat je toch stiekeme hoop hebt. Bij een bezoekje aan de huisarts voor Kayleigh besloten we dit toch eens bespreekbaar te maken. Het is helemaal niet raar dat het even duurt kregen we te horen. Als een prille zwangerschap mis gaat kan je lijf dus inderdaad van slag zijn waardoor het lang nodig heeft om te herstellen en er weer klaar voor te zijn. Maar het percentage dat ze noemde dat je zwanger kan raken vond ik al helemaal shocking! Dit blijkt maar 15 tot 20% kans per menstruatiecyclus te zijn bij een gezond jong stel! Dus bij Kayleigh waren we echt bofkonten! Vooral om de dag sporten in je vruchtbare tijd was het recept dat voorgeschreven werd. Ik probeerde het wat meer los te laten want onbewust houd je er toch rekening mee en wijkt er van alles voor je plannen en ben je er veel te veel mee bezig. Zo zei mijn vriend dat ik toch niet nu nog sporten op ging pakken want dan kon ik bij wijze van volgende maand stoppen omdat ik dan zwanger zou zijn. Jeetje wat ben ik blij dat ik gewoon mijn ding ben gaan doen en die knoop doorgehakt heb. Zo belande ik weer eens voor een testje op de toilet na 3 dagen over tijd te zijn. Ach ja mijn lijf had al meer grapjes uitgehaald dus waar ik eerst nog testte een dag voor ik ongesteld moest worden durfde ik dat nu al niet eens meer vanwege de teleurstelling. Het was dat we gingen zwemmen en ik meer uit praktische overweging wel of geen tampons mee toch maar weer een test uit de kast trok. Maar nee zwanger zoals bij Kayleigh dat ik er heilig van overtuigd was voelde ik mij niet. Ik legde het staafje op de wasbak en deed mijn ding. Ik kon mijn ogen dan ook niet geloven toen ik de test op pakte en er een dikke vette streep stond! Huh?

Ik kon wel janken maar was tegelijkertijd mega verbaasd. Ik haalde Kayleigh uit haar bedje en liet haar met de test naar mijn vriend lopen. Het duurde nog even voor het kwartje viel want hij deed net zijn ogen open haha.

Ik heb ook echt nog een paar keer extra moeten kijken voor bevestiging. WAUW ons halfjaar sporten werd ineens beloont op een moment dat ik het niet meer verwachte. Kayleigh grote zus en wij weer papa en mama. Vanaf het begin gaat Kayleigh al mee naar elke echo en is dat nu de babydokter. Zo lief! Ze denkt soms wel dat ze mijn shirt omhoog kan doen om even de baby te kijken maar laatst zette ze daarbij wel iets op mijn buik als echo apparaatje. Bij de verloskundige mag ze met het hartje luisteren naast mij komen staan op een krukje en roept ze enthousiast NOG EEN KEER! Onze wens gaat in vervulling…..