Een klein feestje…

Vrijdag hadden wij een klein feestje. Nee niet vanwege de leeftijd van Kayleigh maar het heeft alles te maken met haar spreidbroekje.

kayleigh spreidbroekje 2

Nog niet eerder hoorden of zagen jullie hier iets van…. Het leverde toen een hoop stress en gezeur op, van het kastje naar de muur etc. en ik had daarom ook niet eerder dan nu de behoefte om er iets over te schrijven. Maar hier volgt dan het verhaal in het kort:

Met drie maanden werd geconstateerd dat Kayleigh heupdysplasie heeft. Eigenlijk viel het mij al op dat ze wat scheef hing met haar ruggetje en dat haar beentje wat stug was maar omdat ik netjes elke keer naar het consultatiebureau ging dacht ik dat het allemaal wel goed zat. Helaas werd dit dus vrij laat geconstateerd en werd ik ook nog over en weer gestuurd. Het consultatiebureau wilde dat ik er nog even mee langs de huisarts ging en die stuurde mij naar het ziekenhuis voor een echo wat niet zo gemakkelijk ging waarna een foto volgde. Vervolgens moesten we op de uitslag wachten en werden we doorverwezen naar de orthopeed waar we ook nog eens een week of 6 moesten wachten op een afspraak. Nee die onzekerheid is niet leuk! En als je dan vervolgens ook nog te horen krijgt dat we voorrang hadden moeten krijgen omdat het om een kleintje gaat dan kan je iedereen helemaal wel schieten kan ik je vertellen. En dan houd ik het nu nog netjes want ik wil er verder liever geen woorden aan vuil maken.

De conclusie een lichte afwijking. Normaal komt dit vaak voor als je een stuitbevalling hebt gehad of het kan erfelijk zijn. Geen van beide was bij ons het geval dus gewoon domme pech. Bij het controleren van Kayleigh concludeerde hij dat ze toch een tijdje een spreidbroekje zou moeten.  Als ouder zit je meteen met een hoop vragen en vind je het natuurlijk maar niks je kind in zo’n heel geval, aan de andere kant wil je alleen het beste voor je kleintje.

kayleigh spreidbroekje 3

Het om doen viel mij eigenlijk reuze mee, ik had verwacht dat het lastiger zou zijn. De spijkerbroeken en andere leuke kleertjes moesten plaats maken voor leggings en maillots want de rest ging niet meer passen met dat gevaarte. Daar baalde ik wel lichtelijk van…

kayleigh spreidbroekje 1

Maar goed er werd mij ook verteld dat Kayleigh nergens last van zou hebben en dat leek mij het belangrijkst. Helaas klopte er niks van dit laatste. Daaag lekker doorslapen, hallo gebroken nachten! Wel erg toevallig. De eerste week klepperde ik aardig wat keer op en neer voor extra controle. Het broekje werd wat minder wijd afgesteld en dat was het dan. Later is alsnog bevestigd dat ze inderdaad last kan hebben gehad van haar spier aan de binnenkant van haar been omdat die opgerekt werd. Dag en nacht zat ze vast in dit gevaarte. Met verschonen en zwemmen mocht het af en dat was het dan. Zielig zielig zielig. Het resulteerde in een gefrustreerd kindje ondanks dat ze al snel had uitgevonden hoe ze met dat gevaarte kon omrollen.

kayleigh spreidbroekje 4

Na nog geen drie maanden hadden we controle in het ziekenhuis en zag het er allemaal al een stuk beter uit en ook merkte ik zelf verschil met het beentje opzij kunnen doen. Het consequent omhouden van het broekje wierp zijn vruchten af. Alleen in de nacht hoefde ze het spreidbroekje nog aan voor twee maanden, dan een maand niks en dan weer controle. De leuke kleertjes konden weer tevoorschijn komen en de nachten verliepen gelukkig al stukken beter. De laatste week spijbelde we. Kayleigh had voor het eerst hoge koorts en ik kon mij voorstellen dat je dan echt niet zit te wachten aan al die heisa aan je lijf. Bovendien moest ze niet teveel kleding aan en een spreidbroekje met blote benen is ook niks.

Afgelopen Vrijdag hadden we dan DE controle. Eerst weer een foto maken en dan naar de orthopeed. Kayleigh werkte super mee en leek het nog gezellig te vinden ook. Ik heb het helemaal niet op ziekenhuizen, die geur etc. al die zieke mensen, ik kom er liever niet! Bij de orthopeed was het met twee minuten al duidelijk. Een nette foto en een kayleigh met soepele heupjes. Met twee jaar nog een keer op controle en hoppa daar stonden we buiten. Jippie wat fijn! Ik wandelde vrolijk naar huis en Kayleigh viel heerlijk in slaap. Ik haalde nog net geen taartjes, maar van dat stomme ding zijn we af!

in de prullenbak ermee

De slapeloze nachten zijn op één of andere manier weer aanwezig….

Afkickverschijnselen denk ik  ;-)

1 comment

  1. samantha

    Goedzo mama, papa en kleine kayleigh.altijd af gaan op je mama en papa gevoel! En kleine kayleigh goed gedaan meisje eindelijk je beloning…weg dat nare ding en op naar je slape loze nachtjes vol droompjes met rennen en sprinten want denk dat je daarom wat slechter slaapt…..dikke kus en knuf van ons

Laat een reactie achter bij samantha Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>